ಜ್ಯೋತಿ ಜಲಾ ನಿಜ ಪ್ರಾಣ ಕೀ ಬಾತೀ ಗಢ ಬಲಿದಾನ ಕೀ
ಆ‌ಓ ಹಮ ಸಬ ಚಲೇ ಉತಾರೇಂ ಮಾಂ ಕೀ ಪಾವನ ಆರತೀ ||ಧೃ||
ಯಹ ವಸುಂಧರಾ ಮಾಂ ಜಿಸಕೀ ಗೋದೀ ಮೇಂ ಹಮನೇ ಜನ್ಮ ಲಿಯಾ
ಖಾಕರ ಜಿಸಕಾ ಅನ್ನ-ಅಮೃತ ಸಮ ನಿರ್ಮಲ ಶೀತಲ ನೀರ ಪಿಯಾ
ಶ್ವಾಸೇಂ ಭರೀಂ ಸಮೀರ ಮೇಂ ಜಿಸಕಾ ರಕ್ತ ಶರೀರ ಮೇಂ
ಆಜ ಉಸೀ ಕೀ ವ್ಯಾಕುಲ ಹೋಕರ ಮಮತಾ ತುಮ್ಹೇಂ ಪುಕಾರತೀ ||೧||
ಜಿಸಕಾ ಮಣಿಮಯ ಮುಕುಟ ಸ್ವಜಾತೀ ಸ್ವರ್ಣಮಯೀ ಕಂಚನ ಯಂಘಾ
ಜಿಸಕೇ ವಕ್ಷಸ್ಥಲ ಸೇ ವಹತೀ ಪಾವನತಮ ಯಮುನಾ-ಗಂಗಾ
ಸಂಧ್ಯಾ ರಚೇ ಮಹಾವರೀ ಗಾವೇ ಗೀತ ವಿಭಾವರೀ
ಅರುಣ ಕರೋಂ ಸೇ ಉಷಾ ಸಲೋನೀ ಜಿಸಕೀ ಮಾಂಗ ಸಂವಾರತೀ ||೨||
ಜಿಸ ಧರತೀ ಕೇ ಅಭಿನಂದನ ಕೋ ಕೋಟಿ-ಕೋಟಿ ಜನ ಸಾಥ ಬಢೇ
ಜಿಸಕೇ ಚರಣೋ ಕೇ ವನ್ದನ ಕೋ ಕೋಟಿ-ಕೋಟಿ ತನ-ಮಾಥ ಚಢೇ
ಲಜಾ ನ ಜಿಸಕೇ ಕ್ಷೀರ ಕೋ ತೃಣ-ಸಾ ತಜಾ ಶರೀರ ಕೋ
ಅಮರ ಶಹಿದೋಂ ಕೀ ಯಶಗಾಥಾ ಜಿಸಕಾ ಸ್ನೇಹ ದುಲಾರ್ತೀ ||೩||
ದೇಖೋ ಇಸೀ ಧರಾ ಜನನೀ ಪರ ಸಂಕಟ ಕೇ ಘನ ಛಾಯೇ ಹೈಂ
ಘನೀಭೂತ ಹೋಕರ ಸೀಮಾ‌ಓಂ ಪರ ಫಿರ ಸೇ ಘಿರ ಆಯೇ ಹೈಂ
ಶಪಥ ತುಮ್ಹೇಂ ಅನುರಾಗ ಕೀ ಲುಟತೇ ಹು‌ಏ ಸುಹಾಗ ಕೀ
ಪಲ ಭರ ಕೀ ದೇರೀ ನ ತನಿಕ ಹೋ ಮಾತಾ ಖಡೀ ನಿಹಾರತೀ ||೪||
ज्योति जला निज प्राण की बाती गढ़ बलिदान की
आओ हम सब चले उतारें माँ की पावन आरती ॥धृ॥
यह वसुन्धरा माँ जिसकी गोदी में हमने जन्म लिया
खाकर जिसका अन्न-अमृत सम निर्मल शीतल नीर पिया
श्वासें भरीं समीर में जिसका रक्त शरीर में
आज उसी की व्याकुल होकर ममता तुम्हें पुकारती ॥१॥
जिसका मणिमय मुकुट स्वजाती स्वर्णमयी कंचन यंघा
जिसके वक्षस्थल से वहती पावनतम यमुना-गंगा
संध्या रचे महावरी गावे गीत विभावरी
अरुण करों से उषा सलोनी जिसकी माँग संवारती ॥२॥
जिस धरती के अभिनन्दन को कोटि-कोटि जन साथ बढे
जिसके चरणो के वन्दन को कोटि-कोटि तन-माथ चढे
लजा न जिसके क्षीर को तृण-सा तजा शरीर को
अमर शहिदों की यशगाथा जिसका स्नेह दुलार्ती ॥३॥
देखो इसी धरा जननी पर संकट के घन छाये हैं
घनीभूत होकर सीमाओं पर फिर से घिर आये हैं
शपथ तुम्हें अनुराग की लुटते हुए सुहाग की
पल भर की देरी न तनिक हो माता खड़ी निहारती ॥४॥
jyoti jalA nija prANa kI bAtI gaDhxa balidAna kI
Ao hama saba cale utAreM mA~M kI pAvana AratI ||dhRu||
yaha vasundharA mA~M jisakI godI meM hamane janma liyA
KAkara jisakA anna-amRuta sama nirmala SItala nIra piyA
SvAseM BarIM samIra meM jisakA rakta SarIra meM
Aja usI kI vyAkula hokara mamatA tumheM pukAratI ||1||
jisakA maNimaya mukuTa svajAtI svarNamayI kaMcana yaMGA
jisake vakShasthala se vahatI pAvanatama yamunA-gaMgA
saMdhyA race mahAvarI gAve gIta viBAvarI
aruNa karoM se uShA salonI jisakI mA~Mga saMvAratI ||2||
jisa dharatI ke aBinandana ko koTi-koTi jana sAtha baDhe
jisake caraNo ke vandana ko koTi-koTi tana-mAtha caDhe
lajA na jisake kShIra ko tRuNa-sA tajA SarIra ko
amara SahidoM kI yaSagAthA jisakA sneha dulArtI ||3||
deKo isI dharA jananI para saMkaTa ke Gana CAye haiM
GanIBUta hokara sImA^^oM para Pira se Gira Aye haiM
Sapatha tumheM anurAga kI luTate hu^^e suhAga kI
pala Bara kI derI na tanika ho mAtA KaDxI nihAratI ||4||
No comments:
Post a Comment